zondag 28 januari 2018

Reading Challenge 2018, welke boeken lees jij komend jaar?

Lezen dus...
Sinds een paar jaar heb ik mijn passie voor lezen (en schrijven) weer helemaal teruggevonden. Als kind al spaarde ik al mijn zakgeld op, om er in de zomervakantie een dikke stapel boeken van te kopen. Het ene exemplaar na het andere verslond ik, met een voorkeur voor alles wat Stephen King was. Avonden zat ik bij het licht van de lantaarnpaal verstopt achter mijn gordijnen, om toch vooral nog één hoofdstuk uit te lezen. En toen begon het echte leven. Studeren, werken, sociaal leven en nog meer werken. De boeken verstoften en verdwenen uit beeld. Tot die ene dag in 2015, toen ik besloot het schrijven weer op te pakken. Bij het googelen naar een goede quote ter inspiratie kwam ik er een tegen van mijn held King: “If you want to be a writer, you must do two things above all others: read a lot and write a lot. There’s no way around these two things that I’m aware of, no shortcut.”
Tja, tegen die wijze woorden kan ik niet ingaan. Dat wordt lezen dus...

Schrappen
Daar zat ik dan. Fulltimebaan, diverse hobby’s, een verslaving aan spannende films en series op tv en nu ook nog een stapel nieuwe boeken. Wat ga ik schrappen om tijd te creëren?
Werken in ieder geval niet. Apart van het feit dat een inkomen om te leven noodzakelijk is, is mijn werk veel te leuk om te schrappen.
Mijn hobby’s dan? Met pijn in mijn hart heb ik afscheid genomen van mijn lessen Hebreeuws. Die volgde ik om makkelijker met mijn vrienden in Israël te kunnen praten. Erg goed ben ik er nooit in geworden, omdat ik vooral de wondere wereld van de grammatica in gestuurd werd en dat nu net iets is dat mij niet ligt. Daarnaast ben ik een hele luie leerling wat betreft woordjes stampen. Geef me een conversatie en ik pak het zo op. Leer me regeltjes en geef me huiswerk en je bent me helemaal kwijt.
Zangles? Daar blijft iedereen van af. Een uurtje in de week thee drinken en knuffelen met Miss B., de hond van mijn lieve juf Esther, zijn mij heilig, alsook de fijne gesprekken die de juf en ik hebben. Geen therapeut kan daar tegenop. Oh ja en het zingen natuurlijk ook :-) 
Tv kijken kan absoluut minder, ook al is dat een bezigheid die me weinig energie kost, wat met mijn me/cfs soms het enige is dat nog draagbaar is op een moeilijke dag.

Challenge
Met uitgestippeld wat minder, sneller en efficiënter kan, werd het tijd om te borgen dat ik ook daadwerkelijk bleef lezen. De eerste maanden was het een warm bad waar ik indook. Hoe kon ik in hemelsnaam vergeten zijn hoe ontspannend het is om een boek in te duiken? Al die jaren vol excuses dat het te druk was om te lezen, hoe stom kon ik zijn? Toch was deze openbaring alleen nog niet genoeg om er een gewoonte van te maken. Enter de Hebban reading challenge 2017. Een voorzichtige 30 boeken nam ik mijzelf voor. Langzaamaan leefde ik van boek naar boek. De boekenplank zuchtte onder het gewicht van de juweeltjes die ik vast kocht voor mijn te-lezen-stapel. Maximaal 20 kilo stond er als waarschuwing bij het monteren. Ik kan je vertellen dat ik, na het opstapelen van het dubbele gewicht, toch wat zenuwachtig werd en visioenen kreeg hoe de plank midden in de nacht, naast mijn bed, zou instorten. De boeken van manlief, die in de grote boekenkast naast het bed stonden, moesten het veld ruimen. Planken vol boeken grijnzen mij nu toe als ik de slaapkamer binnenkom. Een plank met gesigneerde exemplaren, een plank met geleende exemplaren en de rest met nog-te-lezen-exemplaren. Mijn nachtrust is er een stuk op vooruit gegaan nu het instortingsgevaar is geweken.

Bijhouden is ook een uitdaging
Aan het einde van het jaar kwam ik erachter dat ik had verzuimd om mijn boeken netjes aan te vinken op de webpagina van Hebban. Oei, heb ik nu wel mijn quota wel gehaald? Gelukkig was ik ook weer actiever gaan Twitteren en Facebooken, waardoor ik alle gelezen boeken weer terug kon vinden. Exact 30 boeken! Challenge accomplished. Op naar de Challenge voor 2018. Ik hou het, heel saai, weer op 30 boeken. Wat kan ik zeggen? Werken neemt nu eenmaal tijd in beslag en naast lezen, wil ik ook blijven schrijven en een sociaal leven lijkt me ook wel fijn, want waar haal ik anders inspiratie voor het schrijven vandaan?
Op de planning staan dus 30 boeken, maar ook 60.000 woorden. Die laatste haal ik uit het schrijven van mijn blogs en de recensies die ik voor Books and Bubbles schrijf. Ik noem heel voorzichtig ook de thriller die ik aan het schrijven ben, Yao Shi (Chinees voor 14). Iets met een restaurant, een spookachtige verschijning en verdwijnende gasten. Normaal schrijf ik alleen korte verhalen, maar het leek me een leuke uitdaging om een heel boek te schrijven. Dat blijkt overigens toch best een hele kluif en een doel van ongeveer 60.000 woorden (magic number) werkt bij mij toch wat verlammend. Om het verhaal er toch te laten komen heb ik het aantal woorden maar losgelaten. Ik laat het verhaal zelf wel bepalen uit hoeveel woorden het wil bestaan. Wie weet verras ik mijzelf nog eens.

Verrassingen
Inmiddels staat mijn teller op 9 en start ik straks, voor ik ga slapen met boek nummer 10. Dit jaar probeer ik, naast het op volgorde lezen van de werken van Stephen King, ook wat meer variatie aan te brengen in wat ik lees. Als ik onderstaand mijn lijstje eens bekijk lukt dat al aardig:

1.     Carrie                                              Stephen King
2.     Waiting for Godot                           Samuel Beckett
3.     The Shining                                     Stephen King
4.     De Zoetzure smaak van dromen      Sun Li
5.     Salem’s Lot                                      Stephen King
6.     Mensen zonder uitstraling                Jente Posthuma
7.     Did you see Melody                         Sophie Hannah
8.     Negendoder                                      Ule Hansen
9.     De Flirtcursus                                   Laura de Koning
10.  Rage                                                 Stephen King

In januari heb ik flink gewerkt aan mijn leesuitdaging. Februari wordt mijn schrijfmaand en in maart staan er een aantal zaken op werkgebied ingepland. Zo hou ik het lekker overzichtelijk. Ik kijk alweer uit naar april, welke weer in het teken van lezen komt te staan. In de kast staan genoeg boeken klaar om te lezen. Omdat ik het moeilijk vind om te kiezen welke ik eerst wil lezen, heb ik mijn nieuwe boeken allemaal laten inpakken als cadeautje. April wordt dus een maand vol verrassingen.

Welke boeken hebben jullie dit jaar al gelezen en welke staan er nog op de te-lezen-lijst?                



zondag 21 januari 2018

Ontmoeten en Groeten: Sophie Hannah op het thriller event van The House of Books en het AD

Boekpresentatie

Wat een feest. Gisteren presenteerde The House of Books samen met het AD het nieuwste boek van Sophie Hannah: Heb jij haar gezien? (Did you see Melody?). Op de twaalfde verdieping van Central Post te Rotterdam werden we, onder een waanzinnig uitzicht, ontvangen met koffie, thee, heerlijke brownies en muffins. Wat het voor mij extra feestelijk maakte was dat ik mijn twee kaartjes gewonnen had bij The House of Books, waarvoor mijn hartelijk dank.



Voordracht

Het bleef niet bij thee en taartjes. Al gauw kregen we onder leiding van Janneke Siebelink, Founder & Editor-in-Chief boeken lees.bol.com, een gevarieerd programma voorgeschoteld. Inge Ipenburg, Nederlands actrice en auteur, beet het spits af met een voordracht uit Heb jij haar gezien? en wakkerde hiermee onze nieuwsgierigheid nog verder aan. Op het puntje van mijn stoel heb ik geluisterd naar de woorden die Inge vakkundig en met veel karakter het publiek in stuurde. Wat mij betreft had ze het hele boek mogen voorlezen, zij het niet dat ik ook zat te popelen om het interview met Sophie Hannah zelf.

Mysterie in het alledaagse leven

Dat Sophie Hannah haar hand niet omdraait voor een interview werd al gauw duidelijk. Met humor, serieuze overpeinzingen en een aantal anekdotes sleepte ze ons mee in de wereld van spanning en mysterie. Een goed plot bestaat uit perfecte simpliciteit volgens Hannah. Een mooi voorbeeld hiervan vindt ze Moord op de Oriënt Express van Agatha Christie, onlangs nog verfilmd met een fantastische cast. Zelf haalt zij haar mysterie uit elke dag. Je ziet op straat iemand lopen die je een bepaalde blik toewerpt en je hersens beginnen te kraken. Heb ik iets tussen mijn tanden? Keek hij wel naar mij? Waarom keek hij? Wanhopig peins je over het antwoord, maar zoals zoveel dingen in het leven zal dit een mysterie blijven. Dat is ook de reden waarom thrillers zo populair zijn. Je krijgt een mysterie voorgeschoteld en aan het einde is alles opgelost.

Muzikale compositie

Volgens Hannah is het schrijven van een boek te vergelijken met een muzikale compositie. Je hebt een bepaalde structuur nodig, om er een goed boek van te maken. Je hebt notenbalken en maatverdelingen die je vastlegt. In haar geval een droog uitgeschreven plot van ongeveer 100 pagina’s verdeeld over de hoofdstukken. Zodra dat vastligt gaat ze schrijven. Omdat alles al klaar staat hoeft ze niet meer na te denken over de route die ze wil volgen, maar kan ze zich volledig concentreren op het mooi neerzetten van haar karakters in een elegante tekst. Hannah geeft aan dat ze pas gaat schrijven als ze van tevoren weet dat het een goed verhaal is. Dit in tegenstelling tot andere schrijvers, die zweren bij het zich laten verrassen door het verhaal. Overigens zijn beide methoden even goed en hangt het van je eigen stijl af welke je hanteert.

De Schaal van het kwaad

Isa Maron, auteur, schrijfcoach en lid van het Moordwijven collectief, maakte ons bekend met De Schaal van het Kwaad, ontwikkeld door Dr. Michael Stone. Een index van 22 gradaties van kwaad. Ter illustratie de twee uitersten: Moord uit zelfverdediging versus Sadistische Lustmoord. Maron is gefascineerd door geweld tegen vrouwen. Ze stelt ons dan ook de vraag of het mogelijk is dat mannen bang zijn voor vrouwen, dat ze uitslaan uit angst om nutteloos te blijken? Vrouwen zijn overigens niet geheel buiten de scope. Er zijn genoeg gevallen bekend van dames die geweld gebruiken. Zoals bijvoorbeeld de dame die haar kinderen om het leven bracht, omdat haar vriend het uitmaakte met als reden dat hij geen kinderen wilde. Ze gaf ons nog een overpeinzing mee voor thuis. Wat gebeurt er met De Schaal van het Kwaad als er alleen nog maar vrouwen op de wereld leven?

100% goed of 100% kwaad bestaat niet

Met de vraag van Maron vers in het achterhoofd was het tijd voor de paneldiscussie, tussen Inge Ipenburg, Simone van der Vlugt, thriller auteur, en Sophie Hannah. Wat maakt vrouwen nu zo goed in het schrijven van thrillers en hebben wij een voorkeur voor vrouwelijke of mannelijke schrijvers? Het publiek was redelijk unaniem, dat dit niet zou uitmaken. Grappig detail is wel dat de boeken die door het panel genoemd werden als goede thrillers, vooral afkomstig waren van mannelijke auteurs, zoals onder andere mijn favoriet Stephen Kings Misery. Inge Ipenburg geeft aan dat een goede slechterik vele malen interessanter is dan bijvoorbeeld het meisje van hiernaast. Ze vermoedt dat thrillerschrijfsters vaak verboden gedachten hebben die ze in hun werk kwijt kunnen. Meisjes worden over het algemeen opgevoed met de notie dat ze lief en behulpzaam moeten zijn. In hun fantasie kunnen ze dan alle onderdrukte gevoelens uitleven.
Hannah vult aan dat de meeste problemen vanuit een thuissituatie ontstaan, overheersende ouders, onderdrukkende partners en noem maar op. In een goede thriller heb je dan ook een protagonist die niet alleen goed is, maar ook zijn foutjes heeft en een antagonist die niet alleen pure eviI is. Haar voorkeur gaat daarnaast uit naar boeken die niet voorspelbaar zijn. Als voorbeeld van voorspelbaarheid noemt ze boeken over drugskartels. De baas wil het grootste kartel hebben, dus sneuvelen er wat tegenstanders. 

Wens voor de toekomst

Als wens voor de toekomst spreekt Hannah uit dat de nieuwe generaties vaker een boek oppakken en zich laten meeslepen in het verhaal.
Ipenburg vult dit aan met de wens dat we verhalen blijven vertellen en onze fantasie blijven stimuleren.
Simone van der Vlugt geeft aan dat niet iedereen begiftigd is met het leesvirus, maar dat we vooral moeten focussen op die groep die dat wel is.

Oude en nieuwe vrienden

Met ons hoofd vol thrillers is het tijd om met een hapje en drankje verder te discussiëren. Tussen het bittergarnituur en de wijn door werden we ook nog vergast op een rondleiding op de redactie van De Nederlandse Persgroep. Het beeld dat ik bij een redactie heb blijkt totaal anders te zijn dan de werkelijkheid. Hier geen stoffige muffe kantoortjes met rinkelende telefoons en schreeuwende bazen (ok het was zondag dus veel mensen werkten thuis, 24/7 leven in de brouwerij), maar een ruime kantoortuin in lichte kleuren. Geen hightech lichtborden met deadlines, maar gewoon a4-tjes aan de muur en notities gemaakt met felle markers.
Op evenementen als dit kom je vaak oude bekenden tegen waar mee je kan bijpraten, maar je maakt ook nieuwe vrienden, dus na de rondleiding nog een klein hapje en een glas vocht alvorens ik met mijn gesigneerde boek weer huiswaarts keerde. Ik was al fan van Sophie Hannah, maar nu kan ze helemaal niet meer stuk. Wat een grappig, down-to-earth en zo gek als een deur wijf is dat.



donderdag 4 januari 2018

Vind je Golden Nugget en maak er een Bubbelend jaar van

Bubbelend 2018

Allereerst wens ik jullie een bubbelend 2018, waarin al jullie dromen mogen uitkomen. 
Inmiddels zijn we vier dagen onderweg in het nieuwe jaar. Voor sommigen zijn de goede voornemens alweer verbroken, waar anderen nog volharden. Welke het voor jou is? Laat het je niet ontmoedigen: if you fail, try and try again. 
Mijn schrijfdroom krijgt ook steeds meer vorm. Ook dit jaar mag ik doorgaan met recenseren voor Books and Bubbles en 3 januari is mijn derde recensie gepost. Je leest hem hier.

Golden nugget
Tijdens kerst en oud en nieuw heb ik de deuren op slot gegooid en de telefoons uitgezet. Tijd om terug te kijken op het afgelopen jaar en om nieuwe plannen te smeden. Op het werk is het heel gebruikelijk om doelen te stellen, maar in privé deed ik dat, tot een paar jaar geleden, nog helemaal niet. Eigenlijk is dat raar, want waarom zou je alleen op je werk naar een doel toe werken? Dus ook in mijn niet werkzame leven stel ik nu doelen en de afgelopen reflectie-periode heb ik eindelijk mijn golden nugget gevonden. 

Finetunen
Waar ik eerst wat focuspunten had opgeschreven heb ik nu een helder beeld van waar ik naar toe wil. Het opschrijven van focuspunten werkt als een soort filter, waarbij je eerst de rommel uit de rivier filtert en uiteindelijk met het goud achterblijft. Betekent dat nu dat ik binnen twaalf maanden ineens datgene bereik wat ik wil bereiken? Nee, dat zeker niet, maar ik kom wel elke dag een stukje dichterbij en elke dag weer leer ik iets nieuws bij. Met al die nieuwe kennis en ervaring kan ik aan het einde van het jaar mijn plannen weer bijstellen en finetunen. Ben ik ooit klaar? Ik hoop het niet, want dan zou ik stilstaan en dat wordt op den duur ook zo saai.

Plan B
Voor nu ga ik verder op het pad waarop ik gestart ben. Communicatie - een leuk containerbegrip - schriftelijk, online, fysiek ik vind het allemaal boeiend. Mijn werk als assistent-relatiemanager omvat veel communicatie. Met de relatiemanager, met mijn collega’s en vooral ook met mijn relaties, elke dag weer opnieuw. Met de huidige reorganisatie wordt er verwacht dat we een plan B klaar hebben liggen. Een opmerking die je bij vele bedrijven inmiddels hoort rondzingen. “Wat is je plan B?” en tot afgelopen week was dat “De beste worden in mijn functie.” Vreemd eigenlijk dat ik met mijn passie voor schrijven en communiceren er nooit bij stil heb gestaan dat we ook een communicatieafdeling hebben. Deze week dus wel en dat besef, dat stukje goud dat ik in het stof zie glimmen, heeft me een enorme boost gegeven.

Hartstocht uitleven
Voor het eerst zie ik het helder voor me hoe ik mijn hartstocht ook in mijn huidige functie kan uitleven en een carrièreplanning maken, om op de afdeling communicatie terecht te komen. Nee, ook dat gaat niet binnen een jaar lukken, maar nu ik mijn ambitie heb gevonden kan ik concrete stappen gaan nemen in plaats van aftastende bewegingen. Ja, ik wil ook nog steeds die roman/thriller/korte verhalenbundel schrijven, alleen daar kan ik niet van leven en daarom leer ik in de tussentijd om op zakelijk vlak content te schrijven en te redigeren. Hoe leuk kan je werk worden?

Waar het hart vol van is
2018 is een jaar dat moeilijk wordt vanwege de reorganisatie, maar het wordt ook een uitdagend jaar met mooie plannen en voor het eerst met een heel duidelijk doel. Ik heb er veel zin in om de komende weken uit te zoeken welke opleidingen er zijn, wat ik nodig heb en hoe ik dit in kleine stapjes kan uitwerken. Waar het hart vol van is... In mijn blogs zal je hier vast nog meer over gaan lezen. En over bloggen gesproken, ook deze wil ik verbeteren en de komende maanden mooier maken. Ik vind het leuk als jullie deze reis met me meemaken en natuurlijk is feedback van harte welkom.

Laat wat van je horen
Uiteraard ben ik ook heel erg benieuwd naar jullie hoogtepunten van het afgelopen jaar. Wat is jouw golden nugget? Wat wil je het komende jaar in je leven uitnodigen en vooral hoe wil je dit gaan doen? Laat het weten in de reacties, ik hoor jullie graag.


Schrijven is een hele Showbusiness

There’s no business like show business Wat zou het heerlijk zijn om alleen maar met schrijven bezig te zijn. Om gewoon aan mijn bureau ...