De tafel van Tarzan - Xander Jongejan
In de Tafel van Tarzan, het romandebuut van Xander Jongejan, volgen we Robert en zijn vader. Beiden delen hun herinneringen met elkaar over hun gezinsleven. Robert vooral over zijn opvoeding of het ontbreken hiervan en zijn vader vooral over het huwelijk en hoe dat niet meer is wat het geweest was.
Om en om komen ze aan het woord, met ieder hun eigen hoofdstukken. Het wordt mij niet geheel duidelijk of ze nu met elkaar in gesprek zijn of dat ze elkaar brieven schrijven. Ik neig naar het eerste. De vertelstem van de vader en de zoon verschillen niet van elkaar, waardoor je niet direct weet wie er aan het woord is. Gelukkig staat boven elk hoofdstuk met wie je te maken hebt. Overigens vraag ik me af of de vader zijn herinneringen, die erg expliciet zijn, zo met zijn zoon zou delen. Aan de andere kant ademt hun hele gezinsleven iets ongemakkelijks uit, dus echt verbazen doet het me ook niet.
Het boek leest in eerste instantie niet lekker weg. Dit vanwege de korte zinsopbouw en de weinige afwisseling in zinslengte. Het voelt bijna als een mechanische opsomming van woorden die uiteindelijk een verhaal moeten vormen.
Het thema, de behoefte om gezien te worden, samen met de belofte van een dramatische dood van de moeder zorgen ervoor dat ik toch doorlees.
Jongejan haalt een aantal interessante topics aan, zoals depressie, de vergankelijkheid van het huwelijk, verwaarlozing en ziekte. Misschien net iets te veel voor zo’n kortverhaal, waardoor het uiteindelijk niet helemaal tot z’n recht komt.
De Tafel van Tarzan is uitgegeven in eigen beheer, met behulp van Brave New Books. Dat zie je er dan ook wel aan af. De korte hoofdstukken zijn als een massief blok tekst afgedrukt zonder witregels en bijna geen inspringingen aan het begin van een nieuwe alinea. Hierdoor ontbreken de rustpunten tijdens het lezen. Wat dat betreft is de beperkte lengte van de hoofdstukken dan wel weer een voordeel. De groene kaft met een gebroken paraplu erop is simpel, maar doeltreffend.
Eindoordeel. De Tafel van Tarzan is een boek met een intrigerend thema, dat nog niet helemaal af is. Met nog een keer herschrijven, een goede redactie en een betere vormgeving heeft dit verhaal absoluut potentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten