Schrijven is een hele Showbusiness

There’s no business like show business

Wat zou het heerlijk zijn om alleen maar met schrijven bezig te zijn. Om gewoon aan mijn bureau te gaan zitten, mijn laptop te open en typen maar. En dat er na een maand hard werken een kant-en-klaar boek uit de printer rolt, dat meteen zijn weg naar de winkel en de lezer vindt. Dat zou toch wat zijn. In werkelijkheid is het schrijven van een boek een hele show business.

De X-Factor

Uitgevers worden overspoeld met manuscripten en de slushpile komt zo’n beetje tot aan het plafond. Het ene verhaal is nog mooier dan het andere. Het is dan ook belangrijk dat Dani Knip - Mystery Vlogster daar uitspringt. Een goed verzorgd manuscript, een actueel verhaal en een frisse look and feel zijn cruciaal. Dani Knip moet de X-Factor hebben.

Fan base 

Wanneer een uitgever met een debutant in zee gaat, loopt hij een risico. Onbekend maakt onbemind en onbemind betekent minder verkochte boeken. Om dat risico in te perken is het belangrijk dat Dani een Fan base heeft. Fans die in de rij staan om de eerste editie van Dani Knip - Mystery Vlogster te bemachtigen. 

Dani Knip on tour

Als het boek dan eindelijk is uitgegeven en in de winkel ligt, dan is Dani er nog niet. Om de verkopen succesvol te maken is het belangrijk ze haar gezicht laat zien. Ze heeft dus een spetterende boekpresentatie, toffe interviews en gave optredens nodig. Aangezien de fans zich niet tot een locatie beperken gaat Dani Knip on tour. 

Full time manager

Nu is Dani een 12-jarige vlogster die wel wat hulp kan gebruiken in showbizzland. En daar ligt de grote taak voor mij als schrijver. Naast mijn reguliere baan plot ik de carrière van Dani, schrijf ik haar verhaal, bouw ik aan haar netwerk, zoek ik haar uitgever, regel ik een boektour en promoot ik haar als mystery vlogster. Naast schrijver ben ik dus een full time manager.

Op weg naar de top

Een superster worden vergt behoorlijk wat talent, maar inzet en vastberadenheid zijn van even groot belang. Met talent zonder inzet kom je er namelijk niet. Zonder talent maar met een gedegen plan kom je al een stuk verder. Dani heeft het talent en ik heb de vastberadenheid. Samen zijn we op weg naar de top. Ga je met ons mee?

Back to school

Ik ben een fossiel

Afgelopen week bladerde ik door de feedback die ik van mijn medestudenten en docente heb ontvangen tijdens de opleiding Kinderboeken schrijven van De Schrijversacademie. Nuttige tips, bemoedigende woorden en opbouwende kritiek waar ik zeer dankbaar voor ben. Het geeft me het besef dat ik de goede richting uitga, ik het echt kan, maar ook dat ik inmiddels een fossiel ben. Ik schrijf vanuit mijn eigen kennis en ervaring over een meisje dat in de brugklas zit en vanuit de feedback die ik ontvangen heb besef ik dat de brugklas van nu er heel anders uitziet dan de brugklas in de jaren 80. 

Archeologische opgraving

Elk woord dat ik toevoeg aan Dani Knip, mystery-vlogster komt vanuit de catacomben van mijn hersenen. Met een klein hakbijltje en zacht borsteltje bik ik voorzichtig mijn karakters uit het steen. Zorgvuldig documenteer ik hun eigenaardigheden en karakteristieken. Een sproet hier, een pluk kroeshaar daar. Alles leg ik vast in mijn naslagwerk. Ik voel me net Indiana Jones bij een archeologische opgraving. Bij elk deeltje dat ik uit mijn fossiele brein opvis, laait mijn enthousiasme verder op.

Jurassic Park

Maar daar waar Indiana Jones zich vooral richt op het veiligstellen van artefacten, ben ik meer gefocust op het moderniseren van mijn vondsten. Je zou het bijna kunnen vergelijken met Jurassic Park. Men neme een fossiel, plukt daar het DNA uit en kloont het antieke beestje. Natuurlijk met een minder gevaarlijke uitkomst, want hoeveel schade kan een overenthousiast tienermeisje nu eigenlijk aanrichten? Even het groene haar en het ontplofte scheikundelokaal daar gelaten.

Back to school

Maar goed. Om een lang verhaal kort te maken. Dani Knip is een tienermeisje van nu dat gevangen zit in de brugklas van toen en voor nu is dat helemaal prima. Ik houd mijn verhaal dicht bij mezelf en dat betekent een ouderwetsch plaatje in de eerste versie van mijn manuscript. Het belangrijkste nu is om meters te maken. En wanneer alles op papier staat, halen we Dani naar het heden. De consensus in de schrijfwereld is ‘schrijf over wat je weet’. Dani naar het heden halen betekent dus maar één ding. Soferet  goes back to school.

Redigeer je eigenwijsheid

Redigeer je eigenwijsheid

Voor iedereen die zijn verhalen op de computer schrijft, geldt het advies maak een backup. De afgelopen jaren werd dit meerdere keren benadrukt door de docenten van de Schrijversacademie, alsook door de sprekers op de studiedagen en vele auteurs tijdens interviews. Nu ben ik nogal eigenwijs, maar op dit punt heb ik mijn eigenwijsheid geredigeerd naar eigenwijsheid in het kader van kill your darlings en schrijven is schrappen. 

Computer says no

Dat bleek geen overbodige luxe, want afgelopen week schreeuwde mijn Macbook om een software-update, die ik natuurlijk direct braaf heb uitgevoerd. Een update is gelijk aan een nieuwe verbeterde versie nietwaar? Ik was helemaal in mijn nopjes met de vlekkeloze update naar MacOS Catalina 10.15.5, totdat ik de volgende ochtend besloot mijn kinderboek-in-wording uit te printen om bij de kapper te lezen. Mijn schrijfprogramma Scrivener houdt blijkbaar niet zo van verandering en gilde het uit. Computer says no.

Geduld is een schone zaak

Nu moet je bij mij in de vroege ochtend niet aankomen met dingen die niet werken. Zeker niet wanneer ik ook een afspraak heb staan en geen tijd heb om naar oplossingen te zoeken. Gelukkig was ik wakker genoeg om te herinneren dat ik net de week ervoor een complete backup heb gemaakt op mijn externe harde schijf. Die heb ik natuurlijk meteen aangesloten op mijn laptop voor een reset. De kapper heb ik op tijd gehaald, maar dan zonder uitgeprint verhaal. Want voor het terugzetten van een backup staat drie uur en geldt geduld is een schone zaak. 

Saved by the backup

Na terugkomst van de kapper was gelukkig alles weer bij het oude. Op het kortwieken van mijn (eigen)wijsheid en mijn haren na dan. Als een nieuw mens met een oude softwareversie heb ik mij geïnstalleerd bij mijn favoriete eettent en kon ik me volledig storten op Dani Knip, Mystery-Vlogster. Dani is een hoofdstuk rijker en is voorlopig weer saved by the backup.

Het aftellen is begonnen

Blij ei
Hoeveel adrenaline kan een nieuwe website opwekken? Ik stuiter het hele weekend al rond als een blij ei. Afgelopen zaterdag heeft mijn Virtual Assistant Jeannette Remigius van VA-Remisupport mij een blik op mijn website-in-wording gegeven en wat een verrassing was dat. De look-and-feel van mijn nieuwe site overtreft in álles mijn verwachtingen. 

Compleet anders en zo veel beter

Als digibeet heb ik netjes mijn huiswerk gedaan om goed beslagen ten ijs te komen wat betreft indeling, stijl en uiterlijk van de site. Met deze informatie is Jeannette aan de slag gegaan en heeft ze een geheel bij mij passende opzet gemaakt. Compleet anders dan ik in gedachten had en zo veel beter. 

Logo

Nu was ik al lichtelijk aan het stuiteren, omdat eerder deze week Jens de Koster van Idento een heel mooi logo voor mij heeft ontworpen. Hij heeft mijn voorkeur voor de klassieke stijl in een fris en hip jasje gegoten. De kleur die Idento in het logo heeft gebruikt past perfect bij de primaire kleur van mijn site. Zo komen alle puzzelstukjes op hun plaats en verschijnt er al bijna een compleet plaatje. 

Preview

Een nieuwe website ziet er natuurlijk een stuk aantrekkelijker uit wanneer content op staat. Vandaag heb ik dan ook een stukje voor het colofon geschreven en voor op de home-page een stukje over mijn huidige project Dani Knip Mystery-vlogster (werktitel). Op de nieuwe site kun straks je ook een aantal fragmenten als preview lezen van dit spannende kinderboek.

Het aftellen is begonnen

Nu nog een aantal professionele auteursfoto’s laten schieten en dan is het feest compleet. Ik had nooit kunnen dromen dat het er allemaal zo echt uit zou zien. Het geeft me een goede steun in de rug en een stok achter de deur om Dani Knip tot leven te wekken. Voor zowel de website als voor de geboorte van Dani is het aftellen begonnen. 

Tel je mee?

Het gaat nu echt gebeuren

Herstart

Bijna een jaar na het afronden van de opleiding Kinderboeken schrijven aan de Schrijversacademie is het dan eindelijk zover. Dani Knip Mystery-vlogster laat zich niet meer opzij zetten. 

Geen excuses meer

Geen excuses meer. Geen schrijfontwijkend gedrag meer. Geen studies of examens die ‘even’ voor gaan meer. En ook geen volle kalender met sociale verplichtingen meer. Zo, dat klinkt goed. Mijn to-do-lijstje ligt klaar en met stip op 1: DANI KNIP SCHRIJVEN!!!!

In de praktijk

Nu de praktijk van vandaag:

•       Uitgeslapen
•        Cross-stitch op mijn telefoon gespeeld
•        Een oproep op Facebook en Linkedin gezet voor een logo-ontwerper
•        Een mail uitgestuurd voor het laten maken van een website
•        Via messenger met mijn schrijfvriendin Anne gekletst
•        Mijn jaarplannen bijgewerkt (zo veel plannen, zo weinig tijd)
•       Een blog geschreven
•        Bedacht wat ik wil eten (spinazie met kip)
•        Bedacht dat ik manlief wat bij de McD laat ophalen in plaats van die spinazie met kip

Tijd voor Dani Knip dus

Maar dan is nu het moment toch echt daar om te gaan schrijven. Logo’s en websites zijn leuk, maar schrijven is tien keer leuker. En daarom is het fijn dat je dat soort werk aan anderen kunt uitbesteden. Zij de lasten en ik de lusten. Tijd voor Dani Knip dus. 

Wordt vervolgd ...

*** Recensie - Leugens in de lente - Nanda Roep ***

“Wat was er toch gebeurd met haar leven..?De chaos van het moment maakte het lastig om haar gedachten te ordenen. Het was gemakkelijker om maar te doen alsof ze geen idee had. In ieder geval voorlopig, tot de politie vanzelf aan haar deur zou komen om vragen te stellen..."

Welkom in de chaos
Nanda Roep verwelkomt je direct in de chaos die het leven van Manja is geworden. Een jonge weduwe die, samen met haar jonge zoon, naar haar ouderlijk dorp verhuist om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Maar het in haar herinnering gezapige dorp blijkt verre van wat het geweest is en toch is er ook niets veranderd.

Terwijl haar zoon Rayan redelijk snel aan zijn nieuwe leven gewend raakt, mist Manja haar echtgenoot en haar vriendinnen. Op aanraden van haar moeder gaat ze op zoek naar een nieuwe hobby in de hoop nieuwe contacten te leggen. Algauw komt ze een charmante heer tegen met wie ze een verzetje heeft. Ze had nooit kunnen bevroeden wat deze ontmoeting allemaal in gang zet. 

Het einde van een huwelijk

Ilya woont heel haar leven al in het dorp. Sinds de geboorte van haar twee kinderen is haar wereld heel klein geworden. Manlief is veelvuldig op zakenreis en zij blijft thuis om voor hun dochters te zorgen. De sleur zit er goed in en wanneer ze erachter komt dat haar huwelijk niets meer voorstelt valt ze in een diep gat. Hoe moet ze verder? En wat zullen de buren er van denken?

Verdriet om de verloren kleindochter

Ineke is van de oude generatie in het dorp. Ze is gelukkig getrouwd met Jan en samen hebben ze een zoon Max. Max komt regelmatig over de vloer met zijn nieuwe vrouw Carlijn en hun dochter Amber. Uit een vorige relatie heeft hij nog een dochter Maxine. Zij woont bij haar moeder en komt zelden meer bij Ineke over de vloer. Ineke heeft hier veel verdriet van en zou niets liever willen dan dat ze haar kleindochter vaker ziet. 

De dorpskern

Manja, Ilya en Ineke kennen elkaar niet, maar daar komt al snel verandering in, wanneer een noodlottig ongeval de levens van de dames aan elkaar verbindt. Maar was het wel een ongeluk? Of was er opzet in het spel? Is het leven zoals ze gewend zijn voorgoed voorbij? Of kent wonen in een ouderwets dorp onverwachte voordelen?

Feelgood vol narigheid

Leugens in de lente is een feelgood roman, maar er komt meteen wel erg veel narigheid voorbij. Je vraagt je af of dat überhaupt nog goed kan komen. Roep start spannend met het ongeluk, dat misschien geen ongeluk is. Je nieuwsgierigheid wordt direct geprikkeld, wat is er aan de hand? Waarom denkt men dat het wellicht meer is dan een ongeluk? 

Even doorbijten

Het kost wat moeite om er echt goed in te komen. Dat komt omdat Roep de hele buurt zijn of haar visie op het ongeval laat uitspreken. Het is moeilijk te bepalen wie wat denkt en waarom. Daarna introduceert Roep een keur aan karakters en is het in eerste instantie lastig te onthouden wie nu bij wie hoort. Gelukkig zit er een mini stamboom voorin het boek en dat is geen overbodige luxe voor dit verhaal. Wanneer je even doorbijt zit je volledig in de sores van Manja en consorten.

Een volwassen verhaal in een kinderboek
De schrijfstijl van Roep is simpel en vlot. Korte zinnen en veel spreektaal schieten over de pagina’s. Af en toe voelt het aan alsof je een kinderboek leest, ware het niet dat de inhoud anders zegt. De karakters blijven soms wat oppervlakkig en zijn veelal overgeleverd aan opspelende hormonen. Toch sluit je ze in je hart door de herkenbare wensen en verlangens die ze hebben. Leugens in de lente voelt als een volwassen verhaal in kinderboekvorm. Luchtig, fantasierijk en zoals het een goed feelgoodboek betaamt met een echt feelgoodeinde.

Leugens in de lente

Uitgeverij: Uitgeverij Nanda

EUR 21,95

*** Recensie - De Tafel van Tarzan - Xander Jongejan ***

De tafel van Tarzan - Xander Jongejan

In de Tafel van Tarzan, het romandebuut van Xander Jongejan, volgen we Robert en zijn vader. Beiden delen hun herinneringen met elkaar over hun gezinsleven. Robert vooral over zijn opvoeding of het ontbreken hiervan en zijn vader vooral over het huwelijk en hoe dat niet meer is wat het geweest was.

Om en om komen ze aan het woord, met ieder hun eigen hoofdstukken. Het wordt mij niet geheel duidelijk of ze nu met elkaar in gesprek zijn of dat ze elkaar brieven schrijven. Ik neig naar het eerste. De vertelstem van de vader en de zoon verschillen niet van elkaar, waardoor je niet direct weet wie er aan het woord is. Gelukkig staat boven elk hoofdstuk met wie je te maken hebt. Overigens vraag ik me af of de vader zijn herinneringen, die erg expliciet zijn, zo met zijn zoon zou delen. Aan de andere kant ademt hun hele gezinsleven iets ongemakkelijks uit, dus echt verbazen doet het me ook niet.

Het boek leest in eerste instantie niet lekker weg. Dit vanwege de korte zinsopbouw en de weinige afwisseling in zinslengte. Het voelt bijna als een mechanische opsomming van woorden die uiteindelijk een verhaal moeten vormen. 

Het thema, de behoefte om gezien te worden, samen met de belofte van een dramatische dood van de moeder zorgen ervoor dat ik toch doorlees.

Jongejan haalt een aantal interessante topics aan, zoals depressie, de vergankelijkheid van het huwelijk, verwaarlozing en ziekte. Misschien net iets te veel voor zo’n kortverhaal, waardoor het uiteindelijk niet helemaal tot z’n recht komt.

De Tafel van Tarzan is uitgegeven in eigen beheer, met behulp van Brave New Books. Dat zie je er dan ook wel aan af. De korte hoofdstukken zijn als een massief blok tekst afgedrukt zonder witregels en bijna geen inspringingen aan het begin van een nieuwe alinea. Hierdoor ontbreken de rustpunten tijdens het lezen. Wat dat betreft is de beperkte lengte van de hoofdstukken dan wel weer een voordeel. De groene kaft met een gebroken paraplu erop is simpel, maar doeltreffend. 

Eindoordeel. De Tafel van Tarzan is een boek met een intrigerend thema, dat nog niet helemaal af is. Met nog een keer herschrijven, een goede redactie en een betere vormgeving heeft dit verhaal absoluut potentie.