Laat komen wat komen
wil, ook de ergste dag gaat voorbij.
Voor een recensie lees ik een boek, waar ik niet doorheen
kom. Elke dag hik ik mezelf door een aantal pagina’s heen en vraag ik me
af of ik er niet beter mee kan stoppen. Inmiddels ben ik over de helft
geraakt en zegt mijn gevoel dat ik dat laatste stuk ook wel overleef. Daarnaast
ben ik verplicht een recensie af te geven. Dat was namelijk een voorwaarde van
de wedstrijd waarmee ik het boek gewonnen heb.
Doorlezen is echter een horror-ervaring van die mate, dat
zelfs Stephen King deze niet goed op papier zou kunnen krijgen. Luister ik dan
naar de wijze woorden van Shakespeare? Laat komen wat komen wil, ook de ergste
dag gaat voorbij. Of geef ik op en laat ik een onverbiddelijke en korte
recensie achter? Pas op, dit boek zuigt je levensvreugde op.
Wat zegt een naam?
Het betreffende werk waar ik zo tegenop kijk is overigens
niet het eerste verhaal dat ik met hangen en wurgen doorworstel. Zo heb ik
laatst, ook voor een recensie, een boek gelezen van een zeer populaire
schrijver. Literaire prijzen, boekverfilmingen en wat al niet meer heeft deze
auteur binnen weten te slepen. Zijn nieuwe boek werd dan ook met alle egards
binnen gehaald. De verwachtingen liggen hoog en bij het openslaan van de nieuwe
roman hield ik mijn adem in voor wat komen ging. Na een dag lezen klapte ik het
boek teleurgesteld dicht. Een naam zegt dus ook niet alles.
Goede argumenten
moeten voor betere wijken.
Wat zorgt ervoor dat een boek fijn wegleest of niet? Wat
maakt het ene verhaal beter dan het andere? Bij het boek van de gevierde
auteur dacht ik dat het misschien lag aan de poeha die over het boek gemaakt
werd, maar als ik diep bij mezelf te rade ga is dat slechts een klein
stukje van de ijsberg.
Ja, ik word vaak recalcitrant wanneer iets de hemel in
geprezen wordt. Niets kan zó goed zijn dat er niks aan te verbeteren is. Al die
lofbetuigingen lokken het gewoon uit om iets te vinden dat er mis is aan het
geheel. Toch was dat het niet alleen. Het plot was mager en de achterflap
beloofde iets dat in het boek bijna niet terugkwam. Hierdoor start het verhaal
onder valse voorwendselen en dat leidt altijd tot een teleurstelling. De goede
argumenten die men aandraagt voor dit fantastische boek moeten bij mij dan ook
wijken voor betere argumenten, die ook de verbeterpunten meenemen.
Stilzwijgen is de
volmaakte bode der vreugde
Terug naar het boek waar ik nu mee bezig ben. Het plot
rammelt aan alle kanten. De hoofdpersoon gaat akkoord met iets wat een vreemde van hem vraagt en doet daarna dingen
die niet gewoon zijn voor hem. Hoe ik mijn hersens hierover ook laat kraken, ik
kan zijn acties niet uitleggen tegenover zijn karakter of de omstandigheden
waarin hij verkeerd.
Ook wordt er veel uitgeweid over zaken die niet relevant
zijn voor het verhaal. Wanneer ik nog een keer moet lezen dat het “wel heel erg
warm is” dan neig ik ernaar om het boek ritueel te verbranden. Iets een keer
extra benoemen, omdat het belangrijk is voor het verhaal is prima, maar om elke
pagina een keer of twee te benoemen dat het warm is zonder dat het relevant
lijkt te zijn, is toch echt een beetje te veel. Wat mij betreft zou stilzwijgen
hier ook de volmaakte bode der vreugde zijn.
Lezen of niet lezen,
dat is de vraag.
Daar zit ik dan nu op mijn vrije donderdagmiddag. Het
miezerige weer vraagt om een goed boek, een kop thee en met een dekbed op de bank
hangen. Alle ingrediënten voor een ontspannen tijdverdrijf. De gewraakte
drukproef belooft echter anders. Met zijn duimen in zijn oren, gespreide
vingers wapperend naast zijn hoofd en met zijn tong uit zijn mond hoont hij dat
ik de komende uren van mijn leven nooit meer terug ga krijgen.
Lezen of niet lezen, dat blijft de vraag.
Had ik trouwens al gezegd dat het vandaag het perfecte weer
is om een lekker haardvuur op te stoken? Als ik nu maar iets had dat ik als
aanmaak-materiaal kon gebruiken...
Voor de oplettende
lezers:
uit mijn
blog?
Gisteren was ik naar een zeldzame cabaret-voorstelling met daarin aandacht voor een moeilijk te doorgronden filosoof I. Kant. Wat ik daar inspirerend aan vind is hoe hij tracht diepgang met de toegankelijkere gevoelslaag te combineren. Het is zeker interessant. Ik merk dat ik weer frisse stof tot nadenken heb, zowel voor vorm als voor inhoud. Het lijkt alsof het boek dat je leest niet voor jou is, het is niet jouw zone van naaste ontwikkeling. Het geeft je niet het gevoel dat je vooruitgaat, blijkbaar. Dit betekent misschien dat deze schrijver te vroeg is gaan publiceren.
BeantwoordenVerwijderenOm terug te gaan naar de voorstelling, ik heb wel andere cabaret-voorstellingen gezien en had een onbestemd gevoel dat ik iets miste. Ik weet nu dat het komt doordat ik me stoorde aan het filosofisch gehalte. Ik verlang ernaar daarin te groeien en nu ik dat doe, vallen me ook aan eerdere voorstellingen andere dingen op.
Hallo Odile, ik denk dat je de kern te pakken hebt. Of de auteur te vroeg is met publiceren weet ik niet. Ik ken ook mensen die weglopen met dit verhaal. Misschien let ik te veel op of het plausibel is wat de hoofdpersoon doet en moet ik dat maar even voor waar aannemen. Ik vind het sowieso boeiend als het onderliggende verhaal raakvlak heeft met iets dat mij bezighoudt. Leuk om te horen dat wanneer je zelf groeit, je met terugwerkende kracht dingen ziet in eerder gelezen/geziene werken.
Verwijderen