All you can eat in boekenland

Een appetijtelijk verhaal

Afgelopen weekend heb ik mijn vierde recensie ingeleverd bij Books & Bubbles, namelijk De zoetzure smaak van dromen van Sun Li. Een autobiografisch verhaal over een gezin dat vanuit Hong Kong naar een dorpje in Friesland verhuist en daar een Chinees restaurant begint. Sun Li was toen vijf jaar oud en vertelt aan de hand van haar herinneringen hoe zij tussen twee culturen terecht kwam.

Het debuut van Sun Li is dan wel ruim een jaar geleden, maar zo appetijtelijk geschreven dat ik er wel een recensie over moest schrijven. Lezen en eten, wat wil een mens nog meer? AMBO ANTHOS was zo vriendelijk om, een jaar na dato, toch nog een recensie-exemplaar toe te sturen. Mijn helden.

Het hele menu afgezet tegen een los hapje

Nu ga ik hier natuurlijk niet vertellen wat ik van het verhaal vind, want dat kun je binnenkort lezen op Books & Bubbles. Waar ik het wel over wil hebben is het fenomeen recensies schrijven. Normaal gesproken lees ik een boek, klap het dicht en geniet nog even na, alvorens ik een nieuw boek start. Bij boeken waar ik een mening over mag schrijven gaat dat eigenlijk niet anders. Het enige dat ik extra doe, is in een schrift de gedachten die bij me opkomen tijdens het lezen opschrijven, zodat ik hiernaar kan verwijzen. Nadat ik het boek heb uitgelezen en het volledige menu heb geproefd, probeer ik de complete ervaring af te zetten tegen de spontane gedachten, de losse hapjes, uit mijn schrift en daarmee hoop ik een degelijke review neer te zetten.

Verschillende smaken

Bij het beoordelen van het boek let ik op de stijl, de sfeer, de spanningsbogen en het verhaal dat tussen de regels door verteld wordt. Ook let ik op het verhaal zelf. Is het plausibel? Klopt het wel wat er verteld wordt en klopt de handeling ook met het karakter van de antagonist/protagonist? Wanneer bijvoorbeeld de actie van een persoon niet klopt met zijn motivatie, dan kan dat bijvoorbeeld erg storend werken en afleiden van het grotere geheel. Dat alles giet ik dan in mijn recensie. Het liefst probeer ik mijn beschouwing dicht bij het thema of verhaal van het boek te houden. Bijvoorbeeld bij De zoetzure smaak van dromen zoek ik naar vergelijkingen met koken of eten. Op die manier probeer ik gelijkgestemden direct te raken en te overtuigen dat het een boek is dat zij moeten lezen of niet wanneer ik er maagzuur van kreeg. Natuurlijk blijft het mijn persoonlijke mening. Aangezien er zoveel verschillende smaken in lezersland zijn, wil het niet zeggen dat wat ik lekker vind, een ander ook lust. De een houdt van zoet en de ander van zuur.

Michelinsterren

Bij Books & Bubbles hou ik het bij mijn review. Bij andere sites, zoals hebban of bol draait het ook nog om de sterren. Hoeveel sterren geef je een boek, net zoals restaurants worden beloond met Michelinsterren. Het sterrensysteem vind ik lastig. Vijf sterren betekent perfect, maar klopt dat wel? Is er niet altijd ruimte voor verbetering? Zo hoor ik gevestigde auteurs vaak zeggen dat ze, wanneer ze terugkijken op eerder werk, ze zich afvragen hoe ze dat ooit zo hebben kunnen schrijven. De stijl, de woordkeuze, het plot. Na zoveel jaren ervaring zijn ze gegroeid en hebben ze een hele andere kijk op de dingen. Haal je dan als recensent je sterren bij vroeger werk van die auteur weer weg, omdat het niet meer voldoet? Net zoals restaurants hun sterren weer verliezen als ze de hoge standaards niet weten te handhaven. Ik vind dat een lastige keuze.

All you can eat

Maar goed, binnenkort komt dan mijn recensie uit en dat betekent dat ik voor de komende maand weer iets nieuws mag gaan lezen. Op internet zoek ik naar boeken die net zijn verschenen of dat binnenkort doen. Google is voor mij net een all you can eat buffet. Zoveel verschillende hapjes om uit te kiezen. Ga ik voor een amuse of voor een spoom? Voorgerecht of hoofdgerecht? Maar die toetjes zien er ook lekker uit. Gelukkig heb ik van Books & Bubbles een richtlijn, waardoor het kiezen makkelijker wordt. En wat ik niet op krijg? Dat gaat in een doggybag mee naar huis. Op Facebook hou ik een album bij met foto’s van de boeken die ik niet op mijn bord heb geladen, maar die ik bij een volgend bezoek alsnog wil opscheppen. Zo’n album is trouwens erg handig voor wanneer je bijna jarig bent en men op zoek is naar een leuk cadeautje voor jou. Boeken die je nog wilt lezen, maar nog niet in je bezit hebt. Mijn lijstje is net zo oneindig als de keuzes in een sushirestaurant. (Drie keer raden wiens verjaardag het binnenkort is.)

Welke keuken heeft jouw voorkeur?

Mijn sushilijstje bestaat vooral uit thrillers, horror en detectives afgewisseld met wat boeken over inzicht (de inwendige mens wil per slot van rekening ook weleens wat). Nu ik recensies schrijf komen daar de boeken met een laagje bij en wordt mijn smaakpalet steeds meer divers. Historische romans vind ik vaak muffig en oorlogsverhalen wat bitter, maar apart daarvan ben ik inmiddels een behoorlijke alleseter geworden. Nu De zoetzure smaak van dromen met huid en haar verslonden is en ik de extra calorieën verbrand heb, begint mijn maag weer te rommelen. Waar ga ik mijn tanden nu weer eens inzetten? Ik heb trek in een goede thriller. Boek tien van 2018 is Rage van Stephen King (tot mijn spijt niet meer in print vanwege de high school shootings in Amerika. Lang leve de tweedehands boekenwinkels).

Heb jij ook een speciale voorkeur voor een bepaalde keuken? Welk specifiek gerecht raad je mij aan en waarom?