De zeven hoofdzonden bij het schrijven

Help ik ben overtijd!

Misschien dat jullie het gemerkt hebben. In het nieuwe jaar is mijn blog wat onregelmatig verschenen. Een week overgeslagen en van de donderdag naar de zondag. Vanochtend schrok manlief wakker van mijn oerkreet: Help ik ben overtijd! Want zondag was gisteren en mijn blog is nog niet geboren. En dat terwijl ik het jaar zo goed georganiseerd begonnen was. Wat ligt daaraan ten grondslag? Een stukje gezondheid dat niet meewerkt en een gezonde dosis uitstelgedrag ten gunste van mijn algehele welzijn.

SOG is dat een ziekte?

Mijn schrijfvriendin Anne heeft daarvoor een mooie afkorting bij mij geïntroduceerd. SOG: schrijf ontwijkend gedrag. Kenmerkend is dat dit gedrag zich vooral uit op de dagen die bestempeld zijn als schrijfdag. Om het een beroepsziekte te noemen gaat misschien wat ver en of het besmettelijk is, daar ben ik nog niet achter. Wel weet ik dat vele schrijvers met mij verscheidene symptomen laten zien. Denk hierbij aan een schoon opgeruimd huis, nieuw ingerichte keukenkastjes, een extra rondje langs het recycle-station, omdat dat plastic nu echt vandaag weg moet, het huis heeft dringend nieuwe plantjes nodig en dat Ikea-kastje kan zeker nog wel in elkaar geschroefd. Je wordt direct omgedoopt tot de ideale huwelijkskandidaat, wanneer ook nog eens een potentiele schoonmoeder tijdens een SOG-fase je huis binnenloopt.

Twee van de zeven hoofdzondes

In het Engels heet het met een mooi woord procrastinating, uitstellen. Officieel is het niet een van de hoofdzondes, maar je zou het onder Acedia kunnen onderbrengen. Acedia komt uit het Grieks en betekent gemakzucht, traagheid, luiheid, vadsigheid. Nu zou ik eerder denken dat die laatste, vadsigheid, bij de andere hoofdzonde hoort, namelijk Gula, wat staat voor onmatigheid, gulzigheid en vraatzucht. Of eigenlijk is het misschien wel een gevolg van beiden. Door vraatzucht wordt je vadsig, wanneer je niet voldoende beweegt en lui op de bank gaat hangen.

De dagen die ik wil gebruiken om te schrijven kenmerken zich door schrijf ontwijkend gedrag en vooral door het eten van taartjes bij de thee, want op een lege maag kan ik niet schrijven. Zo heb ik direct twee van de hoofdzondes te pakken.

Vier van de zeven

Als ik heel eerlijk ben, dan zijn het eigenlijk vier hoofdzondes waar ik last van heb, want wanneer ik dan eindelijk aan mijn laptop gekluisterd ben, dan lees ik graag over schrijven. Van blogs tot wetenschappelijke artikelen en grappige satire. Niet alles is van onberispelijke kwaliteit, waardoor de volgende hoofdzonde de kop opsteekt, Superbia, oftewel hoogmoed en ijdelheid. “Oh, maar als die het zo en zo kan, dan ben ik toch heel veel beter.” Nu ben ik ook wel de eerste die toegeeft dat mijn kwaliteit ook nog te wensen over laat. Gelukkig maar, anders wordt het ook zo saai als er niets meer te leren is. Toch voelt het wel lekker om te denken dat je waanzinnig goed bezig bent. Vervolgens stuit ik dan op een stukje van een professioneel schrijver en slaat mijn Superbia meteen om in Invidia, jaloezie en afgunst. “Verdorie wat kan die goed schrijven zeg.” gevolgd door nog wat afgunstige gedachten.

Zes van zeven

Ok, hand in eigen boezem. Na luiheid, vraatzucht, hoogmoed en jaloezie passeert Avaritia, hebzucht, ook de revue. Ik wil dat ook. Ik wil een goede thriller schrijven. Ik wil prestigieuze prijzen binnen harken. Ik wil, ik wil, ik wil... En dan het liefst gisteren. Tja, dan moet ik toch echt aan de bak en stoppen met uitstellen en zo staar ik dan weer naar een blanco pagina met nul inspiratie. Na een uur typen en deleten raak ik gefrustreerd en word ik overspoeld door nummer zes, Ira, woede. “Fuckzooi!” De klap waarmee ik de laptop dichtsmijt gaat nog net niet door de geluidsbarrière.

Waar blijft die zevende dan?

Na een paar series op Netflix neem ik weer plaats aan mijn bureau en is de cirkel weer rond,

want die spinnenwebben daarboven in de hoek smeken om een date met de plumeau, die overigens zelf ook een stofbeurt kan gebruiken. Maar eerst even nog dat laatste stukje aardbeientaart opmaken, want een zo’n stukje in die doos helemaal alleen is ook zo zielig. (Valt dat dan weer onder een van de zeven deugden? Caritas, liefde en empathie). Uiteindelijk, als het inmiddels al bedtijd is, staat daar dan eindelijk een verhaal op papier. Met recht kan ik tegen mezelf zeggen: “If at first you don’t succeed, try and try again” ~ William Edward Hickson.

En die zevende hoofdzonde dan? Luxuria, anders genoemd lust. Als perfectionist wil ik natuurlijk 100% scoren en niet zoals de legendarische Meatloaf zingt “Two out of three ain’t bad.” Nummer zeven is alom vertegenwoordigd in mijn korte verhaal “De geur van geluk.” welke is opgenomen in de verhalenbundel "Stel je voor dat" van Schrijverspunt. Nieuwsgierig? Lees hem hier. De perfectionist in mij kan weer tevreden zijn.

Van welk schrijf ontwijkend gedrag heb jij last?

Note: het mooie plaatje met de quote van Douglas Adams heb ik van positivewriter.com