Besmettelijk. Hoe geef jij het virus door?

Verslaving

Mijn moeder is schuldig aan mijn verslaving. Voorlezen deed ze graag en zo kreeg ik het leesvirus te pakken. Uren dwaalde ik rond in de verhalen. De ene wereld nog mooier dan de ander. Mijn zakgeld ging steevast op aan boeken én snoep, omdat je tijdens het lezen ook iets lekkers nodig hebt. Tegenwoordig heb ik het snoep overigens ingeruild voor thee en taartjes.

Wanneer mijn moeder ’s-avonds het licht uitdeed, na een laatste zoen en welterusten, greep ik direct onder mijn kussen een nieuw avontuur vast. Mijn hoofdeinde zat aan de kant van het raam, precies bij de lantaarnpaal. Voldoende licht om te kunnen lezen dus, rechtop achter mijn groenfluwelen gordijnen.  De nachten vlogen voorbij en de ochtenden kwamen altijd te vroeg.

Het kamertje tegenover het toilet

We hebben het dan over de tweede helft van de jaren zeventig en begin jaren tachtig. Mijn fantasie floreerde en vloeide over in mijn pen. Nog steeds heeft mijn moeder het over het korte verhaal dat ik schreef over Het kamertje tegenover het toilet. Mijn kamer dus. Een kamer tegenover de wc. Daar waar creativiteit en fantasie de scepter zwaaiden. Waar geen tijd was voor triviale dingen zoals opruimen. Waar mijn moeder met een polsstok over de rommel heen moest springen, om aan de andere kant te komen en waar je in elke hoek en elk gat struikelde over een boek.

Hooked on horror

In die periode ontwikkelde zich ook de wereld van televisie en video. Naast Nederland 1, 2 en 3 kwamen daar ineens vele andere zenders bij en een overdaad aan programma’s, films en documentaires. Mijn vader was een fervent aanhanger van films. Horror, Sci-Fi en actie, het spetterde van het scherm.

Wanneer mijn oma kwam logeren kreeg ze altijd mijn bed en moest ik op de bank slapen. Rond elf uur was daar dan de grote wisseltruc en werd ik van mijn bed naar de bank gedirigeerd. Mijn vader, ook een nachtmens (de appel valt niet ver van de boom), gooide er dan nog graag een videootje in. En zo zag ik dan, achter zijn armen verscholen, de spannendste films voorbijkomen. King Kong, Godzilla, de Excorsist, ik genoot met volle teugen. Mijn voorliefde voor al wat horror is werd geboren.

Wisseling van de wacht

De grote hoeveelheid films met vernieuwde speciale effecten slokten gretig mijn tijd op en al gauw vond de wisseling van de wacht plaats. Boeken verdwenen in de ene kast terwijl de films uit de andere spoten. De inkt in m’n pen droogde op net als de fantastische stroom verhalen in mijn brein, die ik nu met recht een grijze massa kon noemen. Vijfentwintig jaar heeft het geduurd voor ik wakker werd uit die nachtmerrie en ik mijn boekverslaving weer nieuw leven inblies. Het leesvirus tiert welig door mijn bloed.

Geef het virus door

Terugkijkend ben ik ervan overtuigd dat belangrijk is om op jonge leeftijd in aanraking te komen met boeken. Naast de invloed die het heeft op de ontwikkeling van taalgebruik en tekstbegrip, leert het je ook om in kleuren te denken. Het stimuleert fantasie en creativiteit. Een prettig neveneffect is dat het ook nog eens enorm leerzaam is.

En zoals Nelson Mandela zo duidelijk heeft verwoord: "Educatie is het krachtigste wapen dat je kunt gebruiken om de wereld te veranderen."

Ik ben ervan overtuigd dat iedereen van lezen kan houden. J.K. Rowling (Harry Potter red.) zegt het ook: "Wie niet van lezen houdt heeft het juiste boek nog niet gevonden."

Mijn missie is om eenieder met het leesvirus te besmetten door:

• ·      kinderen op hun verjaardag een boek cadeau te doen dat bij hun karakter past;
• ·      de boeken die ik gelezen heb door te geven aan vrienden en familie;
• ·      als vrijwilliger mee te doen aan de kinderboeken parade bij het Kinderboeken museum.

Hoe geef jij het virus door? (laat het weten in de reacties hieronder)